عاشورا مظهر نفی بیعت و طاعت طاغوت (جلسه اول) / سرآغاز حادثه عاشورا، اجبار به «بیعت ولی حق» با «دشمن حق» بود

مراسم دهه اول محرم 95 هیئت محبین اهل بیت (علیهم السلام) در مصلی قدس قم برگزار شد. حجت الاسلام والمسلمین حاج احمد پناهیان در روز اول سخنرانی به تبیین حادثه عاشورا پرداختند:

اصل موضوع حادثه عاشورا یک چنین موضوع بدیهی و مسلّم و آشکاری است. امری که امام حسین(ع) از روز اول با آن مخالفت کرد، و سرآغاز حادثه کربلا شد، «اجبار به بیعت ولی حق با دشمن حق» بود.
سپس امام حسین (ع) در جمله ای کوتاه فرمود من منتظرم، شما هم منتظرید، که ببینیم چه کسی سزاوار بیعت است، من یا یزید؟! می بینیم که دعوای اصلی عاشورا، بر سر حاکمیت و مدیریت عالم است. و این موضوع آنقدر حائز اهمیت است که رسیدن به این هدف ارزش فدا شدن امام حسین(ع) را دارد.

ریشه و اساس اسلام و دین، «حاکمیت امام عادل» است
اگر همین موضوع را در بررسی حوادث امروز جامعه اسلامی و جهانی بعنوان یک اصل مورد توجه قرار دهیم، به وضوح مشخص میشود که مصالحه و سازش با آمریکا ـ که بلاشک یزید زمان است ـ بی معنی و ممنوع است. ریشه و اساس اسلام و دین، حاکمیت امام عادل است. اگر این را از دین بگیرم، از اسلام چیزی باقی نمی ماند. لذاست که امام حسین(ع) فرمود: «وَ عَلَى الاِسْلامِ، السَّلامُ اِذْ قَدْ بُلِیَتِ الاُمَّهُ بِراع مِثْلَ یَزِیدَ»؛ یعنی اگر حاکمیت یزید پذیرفته شود، از اسلام هیچ چیزی باقی نخواهد ماند.

امام حسین(ع) یادآور و زنده کننده حاکمیت خداوند در عالم
اگر ما عزای امام حسین(ع) را تجلیل کنیم، تقرب به خداوند پیدا می کنیم. همانطور که در زیارت عاشورا می خوانیم: «إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ بِمُوَالاَتِكَ». عاشورا مسلمین را به خدا نزدیک می کند. امام حسین(ع) یادآور و زنده کننده حاکمیت خداوند در عالم است. اگر مسلمین و حتی مردم جهان با پیام عاشورا آشنا شوند، آنوقت حاکمیت باطل را نمی پذیرند. این یعنی تقرب به خدا...!

اگر ذره ای حاکمیت کفر را به رسمیت بشناسیم، نابود میشویم
درباره اصل استکبارستیزی و عدم پذیرش حاکمیت باطل، در قرآن تا بخواهی آیه و احکام بیان شده است. داستان اکثر پیامبران و اقوام حاکی از همین اصل عدم پذیرش حاکمیت طاغوت و کفار است. تمامی پیامبران درگیر همین اصل بوده اند.
در آیه 28 سوره ال عمران: «لاَ يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ‌ الْکَافِرِينَ‌ أَوْلِيَاءَ مِنْ‌ دُونِ‌ الْمُؤْمِنِينَ‌ وَ مَنْ‌ يَفْعَلْ‌ ذلِکَ‌ فَلَيْسَ‌ مِنَ‌ اللَّهِ‌ فِي‌ شَيْ‌ءٍ» خداوند متعال تهدید می کند که اگر ذره ای حاکمیت کفر را به رسمیت بشناسید، دیگر خدا کاری با شما ندارد! اگر خدا به کسی بگوید «نه من، نه تو»؛ نابود می شود! «إِلاَّ أَنْ‌ تَتَّقُوا مِنْهُمْ‌ تُقَاةً وَ يُحَذِّرُکُمُ‌ اللَّهُ‌ نَفْسَهُ‌ وَ إِلَى‌ اللَّهِ‌ الْمَصِيرُ»؛ مگر اینکه از سر تقیه باشد! همانطور که امام حسین (ع) خود و خانواده و یارانش را قربانی این هدف و مکتب کرد، اما ذره ای به یزید و حکومت کفر او تمایل پیدا نکرد. آیا این آیه باندازه کافی برای ما و جامعه و مسئولین ما واضح و صریح و روشن نیست؟