چرا کسی به فکر محرومین کشورهای اسلامی نیست؟

جلسه سیزدهم مراسم ماه مبارک رمضان هیئت محبین اهلبیت(ع) یکشنبه ۲۹ اردیبهشت ۹۸ در آستان امامزاده علی بن جعفر(ع) قم در کنار مزار شهدا با سخنرانی حجت الاسلام احمد پناهیان برگزار شد.

چرا کسی به فکر محرومین کشورهای اسلامی نیست؟

در برنامه سحر شبکه قم چند شب درباره انفاق صحبت شد. منتهی یک ذره هم انصاف داشته باشیم، می بینیم بسیاری از آیات قرآن درباره انفاق، انفاق جان و مال است در راه تقویت حکم خدا و ولی خدا. بخش مهمی از انفاق جنبه سیاسی دارد. چند سحر درباره انفاق صحبت کنیم،‌ اما به این جنبه مهم انفاق هیچ اشاره ای نکنیم. وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفينَ. این کم فروشی است. کم فروشی است که درباره محرومین صحبت کنیم، اما از محرومین مسلمان کشورهای اسلامی که بدست ایادی استکبار جهانی به این روز افتاده اند هیچ صحبتی نکنیم. فقط محرومین همسایه و فامیل را ببینیم؟

شبکه قم در ماه رمضان برای محرومین یمن نمیخواهد قدمی بردارد؟ چرا به این جنبه اصلا پرداخته نمیشود؟ استضعاف فقط مربوط به فامیل و همسایه نیست. لااقل برای این محرومین دعا کنید. شما عمامه سرتان گذاشته اید که تمام حق را بیان کنید. اگر از انفاق میگویید، تمام انفاق را بگویید. اگر فامیل و همسایه من فقیر باشند امام زمان(عج) ناراحت میشود، اما اگر کودک یمنی از گرسنگی بمیرد امام زمان(عج) دردمند نمیشود؟ وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفينَ. وای بر کسیکه حدیث و قرآن میخواند، اما بخشی از آن را بیان نمیکند. انفاق بخش مهمی اش برای تقویت حکومت حق در برابر مستکبری است. این را هم بگوییم. عرصه اساسی انفاق عرصه سیاسی است. چرا دین را ذبح میکنیم؟

برای یک مسلمان همانقدر که گرسنگی همسایه اش مهم است، همانقدر هم گرسنگی مسلمانهای سایر کشورهای اسلامی مهم است. هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدي‏ وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ(صف ۹). اسلام از روز اول برای جهان آمد، نه فقط قوم و خویش و همسایه و کشور من فقط. امروز یک عده ای از محرومین جهان خط مقدم جبهه اسلامی هستند که ما امروز در سایه این اسلام روزه میگیریم و سحری میخوریم. ما برای این که اسلام را جهانی کنیم ۲۵۰ هزار شهید دادیم.

خیلی خوب است موسسات خیریه برای نیازمندان کمک مردمی جمع کنند. این خیلی هم خوب است. اما نیازمندان فقط در ایران نیستند، در همه کشورهای اسلامی هستند. مَن اَصبَحَ وَ لَم یَهتَمَّ بِاُمورِ المُسلِمینَ فَلَیسَ بِمُسلِم. این افق را به مردم نشان دهیم. خدیجه کبری(س) مالی که انفاق کرد، این مال برای همه دین و برای ولی دین انفاق شد، و پیامبر(ص) هرجا که مصلحت دید این مال را بکار برد.

مشکل آل سعود در یمن چیست؟ مشکل نیجریه و میانمار چیست؟ چرا انقدر محرومیت و استضعاف میکشند؟ آیا محرومیت طبیعی است یا محرومیت سیاسی؟ آیا در دین اسلام دستوری برای احقاق حقوق این محرومین نداریم؟ مذهبی که رعیتش را در عالم نادیده بگیرد چه دینی است؟ دین اسلام و شریعت ناب تشیع اینطور نیست. گرسنگی و تشنگی رمضان باید ما را یاد گرسنگان و تشنگان بیندازد.

دانشگاه در دستور کار فتنه های جدید

عبدالله نوری وزیر دولت روحانی که کارنامه اش در ایام اصلاحات مشخص است. اخیرا هم با امام جماعت محترم حرم حضرت معصومه(س) بهمراه سران جریان اصلاحات در منزلش دیدار داشت. یک مهمانی هم اخیرا در منزلش با آدمهای معلوم الحال گرفته و باهم بحث ها و صحبتهایی میکنند. میگویند جریان اصلاحات کفگیرش به ته دیگ خورده. ما هر تیری میزنیم به سنگ میخورد. اتفاق دانشگاه تهران اتفاق خوبی برای اصلاحات بود. از این دست اجتماعات باید بیشتر در دانشگاهها راه بیوفتد، و ترجیحا چند نفر زخمی و حتی کشته هم داشته باشد، تا جریان اعتراضی به میان مردم کشیده شود. این تئوری کسی است که تئوری فتنه ۸۸ را داده. خانه عبدالله نوری چنین خانه فسق و نفاقی است.

یکی از افراد در این جلسه اسم رهبرانقلاب را میبرد و میگوید ایشان نمیگذارد برنامه های ما نسج پیدا میکند. با یک سخنرانی تمام برنامه های ما را برهم میزند. حکمت یعنی این. از نفاق داخل گرفته تا دشمن خارجی به این موضوع معترف هستند. چه دشمن چه نفاق داخلی از تیغ زبان برآمده از قلب حکیمانه امام مسلمین در امان نیستند. این اثر اخلاص است. خدا نعمت رهبری با اخلاص را به ما داده که دلش سرشار از حکمت الهی و زبانش گویای به این حقایق الهی است. با هدایت الهی این مرد خدا هر دلی از امت این حقیقت را می بیند و میفهمد و بهره و لذت میبرد.

بعد سر این سفره افطار تصمیم میگیرند و میگویند از این به بعد باید تهاجمی بازی کنیم تا میدان بازی دست ما باشد. تا پارسال میگفتیم احمدی نژاد تهدید است، امروز باید برویم دور احمدی نژاد را بگیریم، تا بوسیله او موج آفرینی کنیم. میگوید باید تنش ها و درگیریها را از دانشگاه ها شروع کنیم، و کم کم افکار عمومی مردم را با خود همراه کنیم، تا به مرور از رکود خارج شویم. میگوید باید هیاهو ایجاد کنیم تا بتوانیم خود را بازسازی کنیم. با جان مردم بازی میکنند تا بتوانند مقاصد حزبی خود را دنبال کنند. لعنت خدا بر شما و حامیان و تقویت کنندگان شما و بر فکر سیاه شما. حتی جان جوانان فریب خورده خودتان هم برای شما ارزشی ندارد. خاک بر سر آن فکر سیاسی که بخواهد بر سر قبرستان جسمی و فکری و ذهنی جوانانش عمارت بسازد.

بعد میگویند چرا ناراحت میشوید که فلان آیت الله در خانه عبدالله نوری مهمان بوده. اینها حق ندارند از جایگاه مرجعیت سوءاستفاده کنند. اینها که برای حیات خودشان بر علیه اسلام و حجاب جریان راه می اندازند، حق ندارند از جایگاه مرجعیت برای رسیدن به مقاصد پلیدشان استفاده کنند. جایگاه مرجعیت ثمره مجاهدت ۱۴۰۰ ساله است، از صدر اسلام تا امروز. این جایگاه باید حفظ شود.

منشأ‌ جذبه انسانهای مومن

شیطان منبری ملائکه در عرش خدا بود. در عرش منبر رفتن کار هرکسی نیست. باید دست این منبری خیلی پر باشد. برخی از نصایح شیطان در روایات ما هم هست. نصیحتهای نابی میکرد. اما قلبش دچار کبر بود. اباعبدالله(ع) شب عاشورا به یارانش فرمود میدانید چرا شیطان سجده نکرد؟ چون نمیخواست به خدا و ائمه هدی(ع) تعظیم کند.

الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ(احزاب ۳۹). منبر یعنی آنچه را بگویی که خدا میخواهد، نه هرچه را مطالعه کرده ای بالای منبر بیان کنی. هرچند پامنبری نداشته باشی، مثل علی بن ابیطالب(ع). مگر علی(ع) هنرمندانه سخن نمیگفت، مگر هنرمندانه مناجات نمیخواند؟ علی(ع) حرف درست را به جایش میگفت، ملاحظه نمیکرد. این برای خیلی از منبری ها سنگین تمام میشود. مهم این است که حرف درست در زمان خودش و در جای خودش زده شود، هرچند مردم استقبال نکنند.

امام صادق(ع) فرمود: ان المومن یخشع له کل شیء ثم قال إن المومن لیخشع له کل شیء و یهابه کل شیء ثم قال: إذا کان مخلصا لله أخاف الله منه کل شیء حتی هوام الارض و سباعها و طیرالسماء. وقتی بنده ای قلبش خالص شد و در زندگی اش هیچ چیزی جز خواست خدا برایش مهم نبود، آنگاه خدا از این انسان مخلص رعبی در دل سایر مردم می اندازد،‌ حتی درندگان بیابان از انسان مخلص میترسند. انسان مخلص باصطلاح یک جذبه ای دارد که دیگران را تحت تاثیر این جذبه خودش قرار میدهد.  البته حساب انسانهای خبیث جداست. شیطانی که به جنگ با خدا بلند شده، یک نوع بی باکی دارد. در روایت هست منافق یک نوع بی باکی دارد که همین بی باکی او را بدبخت و راهی جهنم میکند.

رفت و آمد شهدا در کوچه و خیابانها خودبخود بساط خیلی از فسادها را از آن محل جمع میکرد. اخلاص شهدا باعث میشد هم محلی ها از شهدا حساب میبردند. اگر بخواهیم راه شهدا را ادامه دهیم باید مثل آنها خالصانه زندگی کنیم. شاخصه اصلی زندگی و بندگی شهدا اخلاص بود. تمام توجه شهدا به چیزی بود که نزد خداست. این یعنی اوج اخلاص.

با عینک اخلاص به کربلا نگاه کنیم: اَلا تَرَوْنَ اِلَي الْحَقِّ لا يُعْمَلُ بِهِ، وَ اِلَي الْباطِلِ لا يُتَناهي عَنْهُ، لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ في لِقاءِ رَبِّهِ حَقّاً حَقّاً، فَاِنّي لا اَرَي الْمَوتَ اِلَّا سَعادَةً، وَالْحَياةَ مَعَ الظَّالِمينَ اِلَّا بَرَماً. این فریاد اخلاص است. کسیکه زندگی را فقط اقامه حق میداند، اگر حق در جامعه عمل نشود،‌ زندگی را مرگ می بیند. قُلْ إِنَّ صَلاتي‏ وَ نُسُکي‏ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ(انعام ۱۶۲). جامعه ای که یزید آنرا مدیریت کند، محل ماندن انسانهای مخلص نیست. کربلا را اخلاص برپا کرد. امام حسین(ع) در گودی قتلگاه عرضه کرد الهي رضي برضائك و تسليما لأمرك. این نهایت اخلاص است.