حماسه حسینی از نگاه ترسوها !

یادواره شهدای مدافع حریم اهلبیت با حضور هیئت محبین اهلبیت(ع) و هیئت محبین ولایت با سخنرانی حجت الاسلام حاج احمد پناهیان در مسجد باقریه محله قم نو برگزار شد.

سیراب کردن لشکر دشمن به معنای کمک به دشمن نیست

احمد قابل گفته است امام حسین(ع) بخاطر قیام علیه حکومت یزید از مدینه و مکه بسمت کوفه حرکت نکرد، بلکه بخاطر حفظ جان و امنیت خانواده اش به سمت کوفه حرکت کرد. اینکه آقای روحانی با خواندن یک آیه و استفاده ابزاری از آن به حرکت و قیام اباعبدالله(ع) توهین و افترا می بندد، به مسلمات قیام امام حسین(ع) و فرمایشات ایشان در طول قیام توجه ندارد.
اینکه قسمتی مبهم از داستان کربلا را بگوییم که امام حسین(ع) وقتی به کربلا رسید آبی بیشتر از نیاز لشکریانش برداشت تا دشمن را سیراب کند، و بعد نتیجه بگیریم که باید به فکر دشمن خود باشیم، برداشتی جاهلانه و مغرضانه از داستان کربلاست. امام حسین(ع) آب بیشتری برداشت، اما نه برای سیراب کردن دشمن. البته لشکر حر را سیراب کرد، اما ماجرای حر با لشکر دشمن خیلی متفاوت است. حر دشمن نبود، شیعه ای خطاکار بود.

حسین بن علی(ع) برای مرگ لحظه شماری می کرد

امام حسین(ع) که از آیات مسلم قرآن که عدول نمیکند: بدا بیننا و بینکم العداوه و البغضاء/ممتحنه 4. امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه خطاب به برادرش محمد حنفیه فرمود: اگر در هیچ نقطه اى از دنیا، هیچ پناهگاه و جاى امنى نداشته باشم هرگز با یزید بن معاویه بیعت نخواهم کرد. این ادبیات به کسی می خورد که از جانش ترسیده است؟! در کجای این کلام نشانی از استیصال و انفعال و ضعف دیده می شود؟
اولین جمله امام در خطبه شان هنگام خروج از مکه این است مرگ برای انسان امری قطعی است، مثل گردنبند گردن دختران. انفعال و استیصال در این جمله کجاست؟! رسیدن حسین(ع) با اجداد طاهرینش مثل اشتیاق رسیدن یعقوب است به یوسف. حسین بن علی(ع) برای مرگ اینگونه لحظه شماری می کند. 

اتمام حجت بمعنای انصراف از قیام نیست

حفظ حرمت خانه خدا و اجابت دعوت کوفیان دو عاملی بود که امام بسمت کوفه حرکت کرد. خوف و هراس در قافله اباعبدالله(ع) بخصوص در بین زنان و کودکان وجود داشت. اما این دلیل بر تعمیم بر شخصیت امام حسین(ع) و ترس ایشان از جان خود و خانواده نمی شود. امام در پاسخ به حر وقتی سخن از کشته شدن امام کرد فرمود فهل هو الا الموت فمرحبا به، آیا ابن زیاد کاری جز کشتن من میتواند انجام دهد؟ پس مرحبا به مرگ.
امام حسین(ع) خطاب به لشکر کوفه فرمود اگر مرا نمی خواهید من برمیگردم. این برای اتمام حجت برای لشکر کوفیان و تاریخ است. اما این اتمام حجت بمعنای انصراف از قیام و هدف نیست. باید منافقین کوفی در پیشگاه تاریخ رسوا شوند، که حسین(ع) از آنها مهلت خواست اما اجازه بازگشت به ایشان ندادند. امیرالمومنین(ع) فرمود مرگ در راه رسیدن به اهداف الهی جز عزت نیست، و زندگی با وجود ظالمین جز مرگ نیست. امام حسین(ع) فرمود من به سیطره پدرم علی(ع) عمل میکنم.

ترسوها ترس را در جامعه تزریق نکنند

خرج منها خائفا يترقب قال رب نجنى من القوم الظال/قصص 21. حضرت موسی(ع) بخاطر ترس از مصر خارج نشد. بلکه به امر خدا خارج شد برای نجات قوم بنی اسرائیل. اگرچه قومش از قدرت فرعون میترسیدند. موسی(ع) فرار نکرد. با خواندن یک آیه ترس را در جامعه تزریق نکنیم. آن هم زمانی که فرعون حاکم نیست، بلکه موسی(ع) حکومت دارد. امروز روز قدرت فرعونیان نیست، بلکه روز ذلت فرعونیان است. جبهه حق تا به امروز انقدر قدرت و عزت در عالم نداشته است که امروز دارد. بخاطر پست و مقام پست دنیا به آیین حسین تهمت و افترا نبندید.

امام حسین در پاسخ به حر فرمود: فبالموت تخوفنی؟ تو مرا از مرگ می ترسانی؟ آنگاه امام اشعاری را بیان کرد به این مضمون: یک آزادمرد وقتی میجنگد و مبارزه میکند، چه ننگ از مردن برای او. رجلٌ مِن قم يدعو الناس الي الحقِّ، يجتمع معه قومٌ كُزبُر‌الحديد لا تزلهم‌الرياحُ‌ العواصف و لا يملّون مِنَ‌الحرب و لا يجبُنون و علي الله يتوكلون والعاقبه للمُتَّقين. این کلام موسی بن جعفر(ع) است. شیعیان حسین(ع) اینگونه بی باکانه پشت سر شاگرد مکتب حسین بن علی(ع) با دشمنان می جنگند. آنگاه این حسین(ع) از مرگ ترسید و از دست دشمن فرار کرد؟!