ما اگر در موضع ضعف هم بودیم، باید مثل امام سجاد علیه السلام مقابل یهود و کفر می ایستادیم؛ حال که ما در موضع قدرتیم

همه کسانیکه امام حسین علیه السلام را در کربلا همراهی نکردند، متهم هستند

باید دشمن را از پا بیندازیم، تا نتواند دیگر چنین غلط هایی را تکرار کند

کار امام سجاد علیه السلام به مراتب سخت تر از پدرشان اباعبدالله علیه السلام بود. امام حسین علیه السلام لااقل 72 یار و 84 زن و بچه برای مجاهدتش به همراه داشت؛ اما امام سجاد علیه السلام همین تعداد هم نداشت؛ حتی از بنی هاشم. محمد حنفیه برادر امام حسین علیه السلام بود، اما امام را همراهی نکرد. خیلی از جوانان بنی هاشم با نگاه به محمد حنفیه در مدینه ماندند. برخی از بنی هاشم اربعین به کربلا آمدند؛ اما دیگر چه فایده؟ یکسال و نیم بعد از کربلا توّابین قیام کردند. مختار که سه سال بعد قیام کرد. همه کسانیکه امام حسین علیه السلام را در کربلا همراهی نکردند، متهمند.

مردم کوفه هنگام ورود قافله اسرا به کوفه، با ریاکاری به امام سجاد علیه السلام گفتند ما اشتباه کردیم، حاضریم تو را یاری کنیم؛ هرچه تو بگویی. مثل برخی منافقین داخلی که در این جنگ 12 روزه با اسراییل همراهی کردند، اما وقتی دیدند اسراییل به پیروزی نرسید، گفتند ما با شماییم. البته دشمن دست بردار نیست؛ وقتی اسلام انقدر قدرت پیدا کرده که موجودیت اسراییل را به مخاطره انداخته، مجبور است بجای اینکه بنشیند تا نابود شود، به ما حمله کند، بلکه بتواند به موفقیتی برسد. وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ(انفال 60). باید دشمن را از پا بیندازیم، تا نتواند دیگر چنین غلط هایی را تکرار کند.

دشمن فکر کرد اگر بیاید پیروز می شود. می خواست دو هفته ای کار نظام را یکسره کند. آمریکا و اروپا که پشتش هستند، منافقین داخلی که چراغ سبز نشان داده اند، حکومت های دست نشانده اطراف ایران هم هستند. گمانش این بود که پیروز است. اما یهود بیچاره نمی تواند بفهمد که خداوند با دل های این مردم چه کرده. کدام امت را سراغ دارید که اینگونه پای امامشان ایستاده باشند؟ حتی پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله هم مردمش پای کارش نماندند؛ اقوام گذشته که به جای خود.

چه شد که صهیونیستی که از عهده حماس و حزب الله بر نمی آید، هوس تجزیه ایران به سرش زد؟

با هر بار مذاکره، یک ضربه از دشمن خوردیم

برخی انقلابیها گمان می کنند بیشتر از رهبر انقلاب می فهمند

رهبر معظم انقلاب گفتند مذاکره به نتیجه نمی رسد؛ اما هر دولتی آمد، بهانه ای تراشید و دم از مذاکره زد؛ و هر بار که مذاکره کردیم، یک ضربه از دشمن خوردیم. هربار هم هزینه سنگین تر شد. در این جنگ 12 روزه هزار کشته دادیم. برخی می خواهند مثل قوم بنی اسراییل بهانه تراشی کنند. رهبر معظم انقلاب دیگر چگونه بگویند «إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ»؟ همانطور که خدای متعال موسای نبی را هدایت کرد، من را هم هدایت می کند.

برخی انقلابی ها گمان می کنند بیشتر از رهبر انقلاب می فهمند؛ گفتند شما اجازه بدهید، ما می دانیم چگونه با آمریکا مذاکره کنیم! در دولت نهم و دهم به رهبر معظم انقلاب اصرار کردند که ما می توانیم مذاکره کنیم. رهبر معظم انقلاب هم به ناچار گفتند حال که اصرار دارید مذاکره کنید، من مخالفتی نمی کنم. حتی نگفتند موافقم. در دولت یازدهم و دوازدهم هم که مذاکره تبدیل شد به معامله.

کار به جایی رسید که صهیونیستی که از عهده حماس و حزب الله بر نمی آید، هوس تجزیه ایران به سرش زد. چگونه چنین طمعی کرد؟ کاری کرد که به غلط کردن افتاد؛ له شد. خودشان می گویند به این زودی نمی توانیم سرپا شویم. کشور و نیروهای مسلح ما در عرض 12 ساعت خودشان را بازیابی کردند.

ما اگر در موضع ضعف هم بودیم، باید مثل امام سجاد علیه السلام مقابل یهود و کفر می ایستادیم؛ حال که ما در موضع قدرتیم

کوفیان به امام سجاد علیه السلام گفتند «نحن كلّنا يابن رسول اللّه‌ سامعون مطيعون. ما اشتباه کردیم؛ هرچه شما بگویید اطاعت می کنیم». اگر شما می خواهید از امام اطاعت کنید و راست می گویید، غل و زنجیر را از دست و پای امام باز کنید، و دشمنانش را در کوفه از بین ببرید. حضرت فرمود: مَسألَتي أن لا تكُونُوا لَنا وَ لا عَلَينا. نه با ما باشید، نه برعلیه ما.

امام سجاد علیه السلام در شام اینگونه خطبه خواند و یزید را رسوا کرد: أَیُّهَا النَّاسُ أُعْطِینَا سِتّاً وَ فُضِّلْنَا بِسَبْعٍ. شش چیز به ما داده شده، و هفت فضیلت به ما عطا شده: أُعْطِینَا الْعِلْمَ وَ الْحِلْمَ وَ السَّمَاحَةَ وَ الْفَصَاحَةَ وَ الشَّجَاعَةَ وَ الْمَحَبَّةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ. علم، حلم، بزرگواری، بیان فصیح، شجاعت، و محبت در قلوب مومنین. وَ فُضِّلْنَا بِأَنَّ مِنَّا النَّبِیَّ الْمُخْتَارَ مُحَمَّداً وَ مِنَّا الصِّدِّیقُ وَ مِنَّا الطَّیَّارُ وَ مِنَّا أَسَدُ اللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ مِنَّا سِبْطَا هَذِهِ الْأُمَّةِ. و هفت فضیلت به ما عطا شده: نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله از ماست؛ همچنین امیرالمومنین علیه السلام، جعفر طیار و حمزه اسدالله علیه السلام، و صدیقه کبری سلام الله علیها، و حسنین علیهماالسلام از ما هستند.

امام سجاد علیه السلام خطبه اش را اینگونه ادامه داد: مَنْ عَرَفَنِی فَقَدْ عَرَفَنِی وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْنِی أَنْبَأْتُهُ بِحَسَبِی وَ نَسَبِی. هرکس مرا نمی شناسید، حسب و نسب خود را به او معرفی می کنم تا بشناسد: أَیُّهَا النَّاسُ أَنَا ابْنُ مَکَّةَ وَ مِنَی أَنَا ابْنُ زَمْزَمَ وَ الصَّفَا أَنَا ابْنُ مَنْ حَمَلَ الرُّکْنَ بِأَطْرَافِ الرِّدَا أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنِ ائْتَزَرَ وَ ارْتَدَی أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنِ انْتَعَلَ وَ احْتَفَی أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنْ طَافَ وَ سَعَی أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنْ حَجَّ وَ لَبَّی أَنَا ابْنُ مَنْ حُمِلَ عَلَی الْبُرَاقِ فِی الْهَوَاءِ أَنَا ابْنُ مَنْ أُسْرِیَ بِهِ مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی أَنَا ابْنُ مَنْ بَلَغَ بِهِ جَبْرَئِیلُ إِلَی سِدْرَةِ الْمُنْتَهَی أَنَا ابْنُ مَنْ دَنا فَتَدَلَّی فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنی أَنَا ابْنُ مَنْ صَلَّی بِمَلَائِکَةِ السَّمَاءِ أَنَا ابْنُ مَنْ أَوْحَی إِلَیْهِ الْجَلِیلُ مَا أَوْحَی أَنَا ابْنُ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَی. امام سجاد علیه السلام اینگونه در کاخ یهود خطبه خواند. ما که امروز بحمدالله قوی هستیم؛ اما اگر هم در جایگاه ضعف بودیم، باید اینگونه مثل امام سجاد علیه السلام مقابل یهود و کفر می ایستادیم. حال که ما در قدرتیم.

امام سجاد علیه السلام اینگونه خطبه اش را ادامه داد، و جدش بزرگوارش علی بن ابیطالب علیه السلام را در کاخ یزید و در مقابل مردم شما معرفی کرد؛ آن هم در شامی که معاویه سالها امیرالمومنین علیه السلام را بالای منابر لعن و نفرین کرده: أَنَا ابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَی أَنَا ابْنُ مَنْ ضَرَبَ خَرَاطِیمَ الْخَلْقِ حَتَّی قَالُوا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ أَنَا ابْنُ مَنْ ضَرَبَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ بِسَیْفَیْنِ وَ طَعَنَ بِرُمْحَیْنِ وَ هَاجَرَ الْهِجْرَتَیْنِ وَ بَایَعَ الْبَیْعَتَیْنِ وَ قَاتَلَ بِبَدْرٍ وَ حُنَیْنٍ وَ لَمْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ طَرْفَةَ عَیْنٍ أَنَا ابْنُ صَالِحِ الْمُؤْمِنِینَ وَ وَارِثِ النَّبِیِّینَ وَ قَامِعِ الْمُلْحِدِینَ وَ یَعْسُوبِ الْمُسْلِمِینَ وَ نُورِ الْمُجَاهِدِینَ وَ زَیْنِ الْعَابِدِینَ وَ تَاجِ الْبَکَّائِینَ وَ أَصْبَرِ الصَّابِرِینَ وَ أَفْضَلِ الْقَائِمِینَ مِنْ آلِ یَاسِینَ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَ أَنَا ابْنُ الْمُؤَیَّدِ بِجَبْرَئِیلَ الْمَنْصُورِ بِمِیکَائِیلَ أَنَا ابْنُ الْمُحَامِی عَنْ حَرَمِ الْمُسْلِمِینَ وَ قَاتِلِ الْمَارِقِینَ وَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمُجَاهِدِ أَعْدَاءَهُ النَّاصِبِینَ وَ أَفْخَرِ مَنْ مَشَی مِنْ قُرَیْشٍ أَجْمَعِینَ وَ أَوَّلِ مَنْ أَجَابَ وَ اسْتَجَابَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَوَّلِ السَّابِقِینَ وَ قَاصِمِ الْمُعْتَدِینَ وَ مُبِیدِ الْمُشْرِکِینَ وَ سَهْمٍ مِنْ مَرَامِی اللَّهِ عَلَی الْمُنَافِقِینَ وَ لِسَانِ حِکْمَةِ الْعَابِدِینَ وَ نَاصِرِ دِینِ اللَّهِ وَ وَلِیِّ أَمْرِ اللَّهِ وَ بُسْتَانِ حِکْمَةِ اللَّهِ وَ عَیْبَةِ عِلْمِهِ، سَمِحٌ سَخِیٌّ بَهِیٌّ بُهْلُولٌ زَکِیٌّ أَبْطَحِیٌّ رَضِیٌّ مِقْدَامٌ هُمَامٌ صَابِرٌ صَوَّامٌ مُهَذَّبٌ قَوَّامٌ قَاطِعُ الْأَصْلَابِ وَ مُفَرِّقُ الْأَحْزَابِ أَرْبَطُهُمْ عِنَاناً وَ أَثْبَتُهُمْ جَنَاناً وَ أَمْضَاهُمْ عَزِیمَةً وَ أَشَدُّهُمْ شَکِیمَةً أَسَدٌ بَاسِلٌ یَطْحَنُهُمْ فِی الْحُرُوبِ إِذَا ازْدَلَفَتِ الْأَسِنَّةُ وَ قَرُبَتِ الْأَعِنَّةُ طَحْنَ الرَّحَی وَ یَذْرُوهُمْ فِیهَا ذَرْوَ الرِّیحِ الْهَشِیمَ لَیْثُ الْحِجَازِ وَ کَبْشُ الْعِرَاقِ مَکِّیٌّ مَدَنِیٌّ خَیْفِیٌّ عَقَبِیٌّ بَدْرِیٌّ أُحُدِیٌّ شَجَرِیٌّ مُهَاجِرِیٌّ مِنَ الْعَرَبِ سَیِّدُهَا وَ مِنَ الْوَغَی لَیْثُهَا وَارِثُ الْمَشْعَرَیْنِ وَ أَبُو السِّبْطَیْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ذَاکَ جَدِّی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ثُمَّ قَالَ أَنَا ابْنُ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ أَنَا ابْنُ سَیِّدَةِ النِّسَاءِ.

با خطبه امام سجاد علیه السلام یزید رسوا شد. به موذن گفت اذان بگو، تا خطبه امام را قطع کند. موذن اذان را آغاز کرد. به فراز «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ» که رسید، امام سجاد علیه السلام موذن را قسم داد که سکوت کند، و بعد خطاب به یزید فرمود: این محمد که به رسالتش شهادت داده شد، جدّ من است یا جدّ تو؟ اگر بگویی جدّ توست، که دروغگویی؛ اما اگر جدّ من است، چرا فرزند او را کشتی و اهلبیتش را اینگونه اسیر و آواره کردی؟ اینجام بود که صدای ناله و ضجه در کاخ یزید بلند شد. یزید له شد.