لیدرهای انقلابی حاضرند به اشتباهشان اذعان کنند؟

جلسه سیزدهم مجالس ماه مبارک رمضان در هیئت محبین اهلبیت(علیهم السلام) قم جمعه 24 اسفندماه 1403 با سخنرانی حجت الاسلام حاج احمد پناهیان در مقتل الشهدای فاطمیه(سلام الله علیها) برگزار شد.

خداوند از آنچه در وصف بگنجد بزرگتر است؛ حق الله هم از همه حقوق بالاتر است

برخی نمی توانند به نظام اسلامی اعتماد کنند؛ دیگران را هم دچار تزلزل می کنند

برخی نسبت به همه چیز ناباورند. نسبت به نظام اسلامی، امنیت ، سازمان دفاعی، رهبری، مدیریت کشور؛ به همه چیز شک و تردید دارند. نمی توانند به رهبری و نظام و انقلاب اعتماد کنند. نمی توانند دست خدا را در مدیریت جامعه اسلامی ببینند. مثل این دانشجویی که مقابل رهبر معظم انقلاب اینگونه سران نظامی را بیانیه نویس اعلام می کند. این انسانها مثل سمّ هستند. در هر مجموعه ای باشند، مجموعه را به تزلزل می کشانند. با این افراد همنشینی نکنید، چون شک و تردید و بی اعتمادی شان روی شما هم تأثیر می گذارد.

ترجیح حق الله بر حق الناس مسئله مهمی است، که متأسفانه در جامعه ما درست این مطلب جا نیفتاده. گمان می کنیم چون خدا از حق الله می گذرد، اما از حق الناس نمی گذرد، پس حق الله پایین تر و کم اهمیت تر از حق الناس است. «الله اکبر» یعنی خدای متعال از همه بالاتر است، و حقوق خدا هم از حقوق دیگران بالاتر است. اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ أن یُوصَف. خدا بزرگتر از آن است که در تصور ما حتی بگنجد. امام صادق علیه السلام از فردی معنای الله اکبر را پرسید. گفت یعنی خدا بزرگتر از همه چیز است. امام فرمود اشتباه است؛ خدا را محدود کردی. یعنی در کنار خدا وجودهای دیگری هم هستند، اما خدا از آنها بالاتر است. این به نوعی شرک است؛ یعنی وجودهای دیگری را در کنار خدا دیدن. امام فرمود الله اکبر یعنی اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ أن یُوصَف. یعنی خدا بزرگتر از آن است که حتی در فکر و ذهن و وصف ما بگنجد. چنین خدای بزرگی، حقش بالاتر از سایر حقوق نیست؟ حق الناس از حق الله بالاتر است؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الر كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (ابراهیم 1).  این قرآن روشنگری و تبیین قرآن، انسان را از ظلمت بیرون می آورد و به اذن خدا او را هدایت می کند. هدایت هم با اذن خداست. بدون اذن و خواست خدا، قرآن هم هدایت کننده نیست. اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَوَيْلٌ لِلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ(ابراهیم 2). آنچه در آسمانها و زمین است برای خداست. حق این خدا برتر است یا حق انسان که جزو کوچکی از این عالم خلقت است؟

باور کنیم که روزی با خدا ملاقات خواهیم کرد؛ برای آن روز مهیا شویم

چیزی از عمر تمدن غرب باقی نمانده

قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ. پروردگارِ آسمانها و زمین خداست. هم آسمانها و زمین برای خداست و خدا مالک آنهاست، و هم تحت مدیریت اوست. قُلْ أَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا. سراغ دیگران می روید و آنها را بعنوان سرپرست می گیرید، در حالیکه آنها نفع و ضررشان دست خودشان نیست. تمدن غرب و صهیونیست اگر می توانست خودش را حفظ کند، این کار را می کرد. خودشان می گویند رو به افولیم. چیزی به نام تمدن غرب تا 15-10 سال آینده و جود نخواهند داشت. اعتراف خودشان است. نفع و ضرر اینها دست خودشان نیست. نمی توانند ضرر و نابودی را از خودشان دفع کنند.

آمریکا و صهیونیست امروز از همیشه ضعیف تر شده اند. بیست سال است مردم غزه را محاصره کرده اند. 60 هزار نفر از آنها را کشته اند. چند میلیون را آواره کرده اند. بازهم حریف آنها نشدند. این از ضعف آنهاست. مردم غزه با اقتدار، کنار آواره هایشان سفره افطار می اندازند. محکم ایستاده اند. قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ. أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ(رعد 16). بگو خدا خالق همه چیز در عالم است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ المر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ(رعد 1). اکثر مردم به حق ایمان نمی آوردند. مدام باید تجربه کنند، سرشان به سنگ بخورد، تا باورشان شود. اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ. می فرماید الله آسمانها را برافراشته؛ بعد از آسمانها هم عرش الهی مستقر است. وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ. خورشید و ماه تحت برنامه الهی هستند. كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى. هرکدام اجل و مهلتی دارند. يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ(رعد 2). تدبیر همه اینها بدست خداست. خدا آیاتش را شرح می دهد، بلکه شما دیدار پروردگارتان را باور کنید! ما با مرگ نابود نمی شویم. بعد از مرگ زنده می شویم و با خدا ملاقات می کنیم.

تمام هیئت ها باید در ماه رمضان جلسه برپا کنند، تا جوانان در این جلسات با خدا حرف بزنند

دلمان برای خود و خانواده مان بسوزد؛ در جلسات هیئت حاضر شویم

به جمعیت حاضر در مجالس نگاه نکنیم

همیشه کسیکه طرفدار زیاد دارد، محترم هم می شود. همه سراغش می روند، برای اینکه طرفدارانش را به سمت خود بکشانند. مسئولین هیئت انقلابی، برای جلسات ماه رمضان منبری و مداح های مشهور را دعوت کرده اند. بعد از یک هفته دیدند جمعیت کمی به جلسات می آید. بعد به این نتیجه می رسند که جلسات را تعطیل کنیم، آبروی ما دارد می رود! شما با قرآن آشنا نیستید، و الا داستان حضرت نوح را می خواندید. 950 سال مشتری نداشت، اما دعوتش را تعطیل نکرد.

امیرالمومنین علیه السلام فرمود: تَجَهَّزُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ، فَقَدْ نُودِيَ فِيكُمْ بِالرَّحِيلِ، وَ أَقِلُّوا الْعُرْجَةَ عَلَى الدُّنْيَا، وَ انْقَلِبُوا بِصَالِحِ مَا بِحَضْرَتِكُمْ مِنَ الزَّادِ، فَإِنَّ أَمَامَكُمْ عَقَبَةً كَئُوداً وَ مَنَازِلَ مَخُوفَةً مَهُولَةً لَا بُدَّ مِنَ الْوُرُودِ عَلَيْهَا وَ الْوُقُوفِ عِنْدَهَا. همه شما از دنیا می روید، و در منازل مخوف و هولناک بعد از مرگ وارد می شوید و در آن منازل توقف خواهید داشت. خود را برای این مواقف تجهیز کنید. وَ اعْلَمُوا أَنَّ مَلَاحِظَ الْمَنِيَّةِ نَحْوَكُمْ دَانِيَةٌ وَ كَأَنَّكُمْ بِمَخَالِبِهَا وَ قَدْ نَشِبَتْ فِيكُمْ، وَ قَدْ دَهَمَتْكُمْ فِيهَا مُفْظِعَاتُ الْأُمُورِ وَ مُعْضِلَاتُ الْمَحْذُورِ؛ فَقَطِّعُوا عَلَائِقَ الدُّنْيَا وَ اسْتَظْهِرُوا بِزَادِ التَّقْوَى. بدانید مرگ با گوشه چشمش شما را زیر نظر دارد. زمانش برسد جان شما را می گیرد. بعضی ها حال ندارند به داد خودشان برسند! حال ندارند برای خدا قدم بردارند. نه برای خدا، بلکه برای خودشان قدم بردارند: لَها ما كَسَبَتْ. جمعیت نیامده، هیئت را تعطیل می کنند.

همین الان نزدیک به دو هزار هیئتِ ثبت شده در شهر قم هست. هیئت مگر برای این نیست که بوسیله اهلبیت به خدا برسیم؟ تمام این هیئت ها باید ماه رمضان جلساتشان برقرار باشد. ماه رمضان بستری آماده کنیم، جوانان در این مجالس با خدا حرف بزنند. ما به این نیاز داریم. دلمان برای خودمان و خانواده مان بسوزد. در جلسات ذکر حاضر شویم. این دستور امام صادق علیه السلام به ماست. حرکت کنیم، قدمی برداریم. دشمن با گوشی موبایل وارد منازل ما شده. دست بچه های ما با گوشی موبایل در دست شیطان است. فرزندانمان را باید به مجالس بیاوریم تا قلبشان حفظ شود. بعضی هیئت ها از محتوا خالی شده اند. به بهانه جذب، شکل و مدل برگزاری جلسات را عوض کرده اند. به بهانه جذب جوانها، مدل جلسات را شبیه بعضی جلسات خاص غربی می کنند.

بعد از روشنگری رهبر انقلاب، کدام لیدر انقلابی به اشتباهاتش اذعان کرد؟ عذرخواهی به جای خود

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ. می فرماید مگر نمی بینید خدا آسمانها و زمین را به حق آفریده؟ در جای جای قرآن خداوند از حقوق خودش سخن گفته. إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيد وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (ابراهیم 19و20). اگر بخواهد شما را می برد، و دیگران را جای شما می آورد. وَبَرَزُوا لِلَّهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّهُ لَهَدَيْنَاكُمْ. قیامت کسانیکه توسط مستکبرین حقیر شدند، به آنها شکایت می کنند که آیا امروز شما می توانید ما را از عذاب الهی نجات دهید؟ ما حرف شما لیدرهای انقلابی را گوش دادیم؛ حال می توانید ما را از گمراهی نجات دهید؟

از بعد از انتخابات، در هر شهری منبر می رویم، بعد از جلسه شروع می کنند به اعتراض به ما، بخاطر حمایت نکردن از لیدر موردنظرشان. بعد شروع می کنند به تکرار اتهامات بی اساس درباره رییس مجلس. رهبر معظم انقلاب باز در دیدار با دانشجویان گفتند به من اعتراض می کنند که چرا از رأی آوردن تمام وزرای دولت اظهار خرسندی کردی؟! بعد ایشان دلیلش را توضیح دادند؛ که محال است این مسائل به عقل برخی انقلابی ها و لیدرهایشان برسد.

حال که رهبر معظم انقلاب رأی دادن مجلس به تمام وزرا را تایید کردند، کدامیک از این لیدرهای انقلابی گفتند ما اشتباه کردیم؟ صداوسیما را پر کردند از تهمت زدن. فضای مجازی را پر کردند از حمله به سران نظامی. رهبر معظم انقلاب مسئله را کاملا تشریح کردند. گفتند شما تهمت زدید؛ شما بی اطلاعید. گفتند شما هم اگر جای اینها بودید همین کار را می کردید. یک نفر از این لیدرهای انقلابی گفتند ما اشباه کردیم؟ گفتند ما اشتباه کردیم که سران نظامی را زیر سوال بردیم، که فرمانده آنها هم شما بودید؟ سکوت مرگباری آنان را فرا گرفته. مثل همان زمانی که مسئله احمدی نژاد و مشایی پیش آمد. سکوت می کنند؛ بعد صبر می کنند تا یک موضوع جدید پیش بیاید، دوباره لجن پراکنی شان را از سر بگیرند.

اسرار را نباید بازگو کرد؛ این لازمه مدیریت جامعه است

جوانگرایی خوب است، اما با رعایت شرایطش

اگر از مواضع اشتباه خود عذرخواهی نمی کنید، لااقل مردم را از تردیدی که در ذهنشان ایجاد کرده اید خارج کنید

انقدر به ما گفتند راجع به دیدار مشهد موضع بگیرید. ما گفتیم بعضی چیزها باید ناگفته بماند. رهبر معظم انقلاب به دانشجویان گفتند بعضی چیزها نباید گفته شود؛ باید راجع به آنها سکوت اختیار شود. راجع به آن سوال هم نکنید. نمی شود همه چیز را گفت. کشف اسرار غلط است. تو انقدر نمی فهمی که بعضی مسائل جزو اسرار هستند. می گویند مسئله را شفاف بیان کنید. شما نمی فهمید. رهبر معظم انقلاب را مجبور می کنند راجع به این مسئله هم وارد شوند و بگویند که راجع به مسائلی که باید مخفی بماند سوال نکنید. قاعده مدیریت را بفهمید. دست برنمیدارند.

دانشجوی ما به رهبر معظم انقلاب می گوید شما دیگر جوانگرا نیستید! تو می فهمی چه می گویی؟ بعید می دانم این حرف خودت باشد. دانشجو اگر چشمش را باز کنید، می بیند که رهبر معظم انقلاب مفصل و منظم با اقشار مختلف جوانان دیدار و گفتگو دارند. به آنها برنامه می دهند، برایشان وقت می گذارند. البته گفتند جوانگرایی شروطی لازم دارد. شرط اول، ماندگاری در موضع حق است. به بعضی جوانها میدان می دهید، بعد از مدتی موضعشان عوض می شود. احمدی نژاد با شعارهای انقلابی بالا آمد، اما جلوتر که رفت مواضعش عوض شد. نهایتا گفت ما مستقیم با امام زمان ارواحنا فداه ارتباط داریم، نیاز به ولایت فقیه نداریم! آخر سر هم از اینترنشنال سر در آورد. شرط دوم جوانگرایی این است که بعد از مدتی، با یک اتفاق کوچک در درستی مسیر انقلاب شک نکند. کم ظرفیت نباشد. اگر قرار است جوانی مسئولیت بپذیرد، باید این دو شرط را دارا باشد. اولا در راه حق بایستد، و دوما در ادامه راه دچار شک و تردید نشود.

هر وقت ما از رهبر معظم انقلاب در این مواضع دفاع کردیم، به ما گفتند «تفسیر به رأی می کنید. از ولایت فقیه به نفع خودتان استفاده می کنید». حال که رهبر معظم انقلاب خودشان وارد میدان تبیین مسائل اخیر شده ند، برخی هنوز متوجه اشتباهشان نشده اند. اگر هم شده اند، اظهار پشیمانی نمی کنند. عذرخواهی هم از شما نخواستیم، اما هرجا خلاف نظر رهبر معظم انقلاب موضع گرفتید و مردم را دچار شک و تردید کردید، بروید و اشتباهات خود را تصحیح کنید، و مردم را از شک و شبهه ای که در ذهنشان ایجاد کرده اید خارج کنید.

ما قریب به هزار سال است داریم سیلی کشف اسرار شیعه را می خوریم

حرف زدن درباره جلسه مشهد اشتباه است؛ همه چیز را نباید گفت

مومنی پای ولایت می ایستد که خدا قلبش را با ایمان امتحان کرده

ما در دفاع مقدس نمی دانستیم تصمیم هایی که برای عملیات ها گرفته می شود، اولا تصمیم سیاسی است، بعد تصمیم نظامی. اگر رزمندگان متوجه می شدند پشت پرده سیاست چه خبر است، چه بسا همین رزمندگان هم به جبهه نمی رفتند. میرحسین موسوی همان سال 61 با امام و رهبر انقلاب مشکل داشت، اما حضرت امام او را نگهداشت. چون در بحبوحه جنگ، این شخص مسئولیت دارد و باید به کارش ادامه دهد.

در ارتباط با جلسه مشهد هرکس حرف بزند اشتباه کرده. همه چیز را نباید گفت. قرار نبود قیام امام صادق علیه السلام بازگو شود. خود امام صادق علیه السلام در بیانی فرمودند «قرار قیام نهایی، هفتاد سال بعد از بعثت بود؛ اما بخاطر واقعه کربلا عقب افتاد. قرار بعدی 140 سال بعد از بعثت بود(یعنی زمان خود امام صادق علیه السلام)، اما چون شیعیان ما کشف سر کردند، و آنچه که نباید را گفتند، باز امر فرج به تأخیر افتاد، و ما هم دیگر از زمان آن آگاه نیستیم! تا امروز علیه السلام82 سال گذشته. مردم باید معنای مدیریت جامعه و ولایت را بفهمند. مگر می شود همه چیز را بازگو کرد؟ خیلی از مسائل امنیتی اصلا به گوش ما هم نمی رسید؛ نباید هم برسد. دو سال طول کشید، هیچکس خبر نداشت، بعد عملیات والفجر هشت انجام شد و به پیروزی رسید. اگر ستون پنجم دشمن می فهمید، عملیات لو می رفت. ما قریب به هزار سال است داریم سیلی کشف اسرار را می خوریم. یکی از صفاتی که ما انسانها باید از خداوند به ارث ببریم، حفظ اسرار است. از سر بی اطلاعی سخن گفتن و متهم کردن کافیست. رهبر معظم انقلاب خودشان به این قائله پایان دادند.

امیرالمومنین علیه السلام فرمود سه دسته پای امر ولایت ما می ایستند: نبیّ مرسل، ملک مقرب، مومنی که خداوند قلبش را برای ایمان آزموده: إِنَّ أَمْـرَنا صَعْبٌ مُسْتَـصْعَبٌ،لاَ يَحْتَمِلُهُ إِلاَّ عَبْدٌ امْتَحَنَ اللّه ُ قَلْبَهُ لِلاْءِيمانِ. فقط اینها می توانند پای امر ولایت محکم بایستند، و الا دیگران دچار تردید می شوند. مومنی که قلبش را خدا با ایمان امتحان کرده، کسی است که وقتی امری از ناحیه امامش سر بزند، او قلبا آن را تصدیق می کند. یعنی بواسطه نور ایمان متوجه شود که امامش درست می گوید و درست اقدام می کند. تمام مشکل از این قلب است، که نمی توانیم به اماممان اعتماد کنیم.

اگر اتصال ما به ولایت قلبی نباشد، معلوم نیست فردا در این مسیر بمانیم. اگر از مسیر ولایت خارج شدیم، خطرناک می شویم. دیگران را هم به شک و تردید می اندازیم. وقتی مجاهدتهای مردم لبنان و فلسصین و غزه را انسان می بیند، به نصرت الهی دلگرم می شود: وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ(حج 40). خداوند بخاطر اینها جامعه اسلامی را کمک می کند. به امر ولایت اعتماد داشته باشیم. مطمئن باشیم کربلا دوباره تکرار نخواهد شد.