خداوند عالم را آفریده، حق مدیریت هم با خداست، نه هیچ کس دیگر

جلسه ششم مجالس ماه مبارک رمضان در هیئت محبین اهلبیت(علیهم السلام) قم جمعه 17 اسفندماه 1403 با سخنرانی حجت الاسلام حاج احمد پناهیان در مقتل الشهدای فاطمیه(سلام الله علیها) برگزار شد.

خداوند عالم را آفریده، حق مدیریت هم با خداست، نه هیچ کس دیگر

وقتی روی خوش زندگی را خواهیم دید، که حقوق خدا در جامعه رعایت شود

الشَّريعَةُ سُلطانٌ تَجِبُ لَهُ الطاعَةُ، و الطاعَةُ سِياسَةٌ. سیاست یعنی طاعت خدا. ستاد کل نیروهای مسلح کنوانسیون سلاح های متعارف را در این بحبوحه جنگ به دولت و مجلس ارائه کرده. صهیونیست ها می گویند سوریه جایی نیست که نه ایران از آن می گذرد، و نه ما از آن خواهیم گذشت. می گوید جنگ ما با ایران در سوریه قطعی است. این ادبیات صهیونیست است، اینطرف ما بدنبال تحقیق و تفحص هستیم که ببینیم چگونه از سلاح های متعارف استفاده کنیم یا از کدام سلاح ها استفاده نکنیم. وقتی حقوق خدا رعایت نشود، مجبور می شویم به امور تحمیلی دیگر بپردازیم. یکباره کنوانسیون ها و معاهدات بین المللی مختلف در برابر ما قرار می گیرند، و مسئولین ما هم آنها را امضا می کنند.

ضرورت پرداختن به حقوق خدا در زندگی، قاعده مدیریت است. جامعه ما وقتی روی خوش زندگی را خواهد دید، که حقوق خدا در جامعه رعایت شود. قرآن کریم می فرماید: لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ(اعراف 54). عالم را خدا آفریده، و مدیریت هم به دست خداست؛ کسی دیگر حق مدیریت ندارد. بخاطر این دو حق، یعنی حق خلق و حق امر، باید از خدا اطاعت کنیم. این اطاعت حق خداست. نگوییم من نماز می خوانم چون خدا واجب کرده؛ باید بگوییم نماز می خوانم چون خدا شایسته اطاعت است. الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌. حمد و ستایش مخصوص خداست. حمد و ستایش هم یکی دیگر از حقوق خداست. حمد و ستایش شایسته هر کسی نیست.

تمرین کنیم، هر نعمتی در زندگی داریم، نقش خدا را در آن ببینیم. نقش خدا در مسلمان شدن ما؛ نقش خدا در خانواده ما؛ نقش خدا در هیئتی شدن ما. همینطور در سایر پدیده ها و مسائل زندگی. اگر در زندگی به مشکلی خوردیم، نقش خدا را در این مشکل ببینیم؛ من چه خطایی کردم که خداوند مرا دچار این عقوبت کرد، تا متوجه خطایم شوم؟ هر اتفاق خوب و بدی در زندگی ما افتاد، به نقش خدا بپردازیم. آنگاه دائم الذکر می شویم: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذكُرُوا اللَّهَ ذِكرًا كَثيرًا وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا(احزاب 42و41).

هرچه که دیدیم و شنیدیم را نباید در فضای مجازی رسانه ای کنیم

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ. بخاطر خدا شهادت بدهید. مراقب باشید به کسی ظلم نکنید. شهادت شما باید مطابق با رضایت خداوند باشد. البته هر چیزی را دیده ایم هم نباید بازگو کنیم. باید ببینیم رضایت خدا در بازگو کردن آن هست یا نه. به پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله گفتند دو نفر زن و مرد دارند در مکانی گناه می کنند. پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله امیرالمومنین علیه السلام را فرستاد برای تحقیق. امیرالمومنین علیه السلام به محل رفت، چشم هایش را بست، دستی به دیوار کشید، صدایی زد، و برگشت. آن زن و مرد هم صدای حضرت را که شنیدند، محل را ترک کردند. امیرالمومنین علیه السلام نزد پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله بازگشت و عرض کرد من رفتم، اما چیزی ندیدم! در شهادت دادن هم باید رضایت خداوند را در نظر بگیریم.

یک حرف از یک نفر می شنویم، سریع رسانه ای می کنیم، و جامعه را پر می کنیم. خداوند خواست که شما صحبت یک نفر در یک جلسه خصوصی را رسانه ای کنید؟ رضایت خدا و مصحلت جامعه را در نظر گرفتید، یا از روی هوا و هوس و منفعت شخصی و گروهی این کار را انجام دادید؟

وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ. حتی برای والدین و نزدیکانتان شهادت می دهید، مراقب باشید بر اساس عدالت باشد. إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا. طرف شهادت شما اگر فقیر را غنی باشد، در شهادت شما نباید تأثیر داشته باشد؛ خدا از همه بالاتر است. فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَى أَنْ تَعْدِلُوا وَإِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(نساء 135). از هوا و هوس خود تبعیت نکنید و عدالت را زیر پا نگذارید. خدا را در شهادت و گواهی دادن و قضاوت در نظر بگیرید. فضای مجازی به سبک زندگی ما را به لجن کشیده. صحبت های افراد را تقطیع می کنند، در فضای مجازی پخش می کنند، و استفاده خودشان را می کنند.

جای بعضی نقدها محافل علمی حوزوی است، نه رسانه عمومی

یک روحانی در برنامه سحر تلویزیونی نقل قولی از رهبر معظم انقلاب و آیت الله جوادی آملی بیان کرده با این مضمون که «در سیر دروس حوزه علمیه، آنطور که باید قرآن نقش مبنایی ندارد. یعنی یک طلبه تا سطح اجتهاد می تواند برود، اما نیاز خاصی به مراجعه به قرآن پیدا نکند». بعد یک روحانی دیگر کلیپ پر کرده که «اینها تشیع را قبول ندارند و ریشه تشیع را می خواهند بخشکانند»! اینکه جای این صحبت در برنامه تلویزیونی و خارج از کرسی های علمی هست یا نه، یک بحث است، که بنظر می رسد باید در فضاهای علمی مطرح شود، نه در رسانه عمومی؛ اما اینکه شخصی دیگر با اشاره به قسمتی از این صحبت، همه را زیر سوال ببرد هم اشتباه بزرگتری است.

مدتی پیش یک نفر به ما گفت «تو و برادرت یکبار هم برای امام زمان ارواحنا فداه دعا نمی کنید! فقط از ولایت فقیه می گویید». بعد هم یک شعری برای ما خواند، که مضمونش این بود که شما انقلابی ها می گویید از حق امیرالمومنین علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها بگذرید بخاطر وحدت، و به پای اهل تسنن بیفتید! گفتم در مورد موضوع اول که عدالت و انصاف را رعایت نکردی؛ لابد در جلسات ما نبوده ای، و الا ما از دولت امام زمان ارواحنا فداه خیلی صحبت می کنیم. اصلا پای انقلاب اسلامی ایستاده ایم، چون بناست زمینه ساز حکومت امام عصر ارواحنا فداه باشد.

به او گفتم در مورد اهل تسنن هم داری اشتباه می کنی؛ خیلی از اهل تسنن به امیرالمومنین علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها ارادت دارند. من خودم ایام فاطمیه در ایرانشهر منبر داشتم؛ پایان منبر روضه حضرت زهرا سلام الله علیها خواندم، همه اهل تسنن برای حضرت زهرا سلام الله علیها زار می زدند! خود امام جمعه شهر از این وضعیت تعجب کرده بود؛ می گفت «من نمی دانستم حضرت زهرا سلام الله علیها انقدر در این شهر محب دارد». منبری های ما بالای منبر چه می گویند، که مردم اینگونه دچار شبهه می شوند؟