مثل عباس علیه السلام نافذ البصیره و صلب الایمان شویم، تا امام عصر ارواحنا فداه بتواند روی ما حساب کند

مراسم عزاداری تاسوعای حسینی در هیئت محبین اهلبیت(علیهم السلام) قم دوشنبه 25 تیرماه با سخنرانی حجت الاسلام حاج احمد پناهیان در رواق امام خمینی حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) برگزار شد.

ثبات قدم پای امر امام نیاز به عزت دارد

«محبت، همراهی امام، ثبات قدم، شهادت» مسیر سعادت

عزت حسینی سرمایه عظیم معنوی و ایمانی و مکتبی ماست. عزت عامل جذب دلها از سراسر عالم به حماسه عظیم عاشوراست. عزت در زندگی فرد فرد ما اثر مستقیم دارد. عزت عنصری نیست که فقط در واقعه عاشورا جاری بوده باشد. عزت نیاز امروز ماست. اَنْ یَجْعَلَنی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ. ما از خدا می خواهیم ما را در دنیا و آخرت در کنار اباعبدالله علیه السلام قرار دهد.

شکر نعمت محبت اهلبیت، این است که در راه ائمه قدم برداریم: ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ(تکاثر 8). اگر قیامت صرفا با همین محبت که سرمایه ماست محشور شویم، کاری انجام نداده ایم. قیامت خداوند سوال می پرسد با این نعمت که به تو دادم چه کردی؟ باید از این سرمایه برای همراهی با اهلبیت استفاده کنیم. وَ اَنْ یُثَبِّتَ لِی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ. باید در این همراهی ثابت قدم باشیم. خیلی ها بعد از شهادت مسلم امام را تنها گذاشتند. خیلی ها برای اباعبدالله علیه السلام گریه کردند، اما حاضر به همراهی امام نشدند. اولین کسیکه بصورت رسمی مجلس عزاداری برای اباعبدالله علیه السلام برپا کرد یزید بود! سه روز در شام عزای عمومی اعلام کرد.

خیلی ها عاشقند، اما به امام نمی رسند. خیلی ها با امام همراه می شوند، اما پای امر امام دوام نمی آورند. وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ. اگر پای امر امام ثابت قدم ماندیم، می توانیم مقام محمود یعنی شهادت را طلب کنیم. شهادت «لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ» است. شهادت جایزه صدق است. صدق یعنی همراهی با امام و پایداری در این معیّت. کربلا هرکس با اباعبدالله علیه السلام ماند به شهادت رسید. بعضی با امام همراه شدند، اما نماندند. بعضی امام را دوست داشتند، اما امام را همراهی نکردند. برادر امام حسین علیه السلام محمد حنفیه امام را هم دوست داشت، اما با امام همراه نشد.

ثبات قدم نیاز به سرمایه ای بنام عزت دارد. انسان ذلیل نمی تواند پای امر امام بایستد. و لا الحَياةَ معَ الظالِمينَ إلاّ بَرَما. مسلمان بودند، نماز می خواندند، حج می رفتند، اما عزت نداشتند. حاضر بودند ظلم ظالم را بپذیرند، اما قدمی برای رفع این ظلم برندارند. اینها نتوانستند با امام حسین علیه السلام همراه شوند.

ما هنوز لایق بودنِ با امام عصر ارواحنا فداه نیستیم

سیصد میلیون شیعه نمی توانیم امنیت اماممان را تأمین کنیم؟!

انتقام اولین قدمی است که عزادار اباعبدالله علیه السلام باید بردارد

ما در مداحی ها و منبرها و جلسات انقدر گریه کن های امام حسین علیه السلام را تحویل می گیریم، دیگر عزادار امام حسین علیه السلام به باقی وظایفی که دارد فکر نمی کند. فکر می کند صرفا با برپایی عزای اباعبدالله علیه السلام همه کار را انجام داده. اولین قدمی که عزادار اباعبدالله علیه السلام باید بردارد، انتقام خون امام است. اباعبدالله علیه السلام غروب عاشورا به فرزندش سجاد علیه السلام فرمود: یا وَلَدی یا عَلیّ وَاللهِ لا یَسْکُنُ دَمی حَتّی یَبْعَثَ اللهُ الْمَهدیَّ فَیَقْتُلَ عَلی دَمی مِنَ الْمُنافِقینَ الْکَفَرَةِ الْفَسَقَةِ سَبْعینَ اَلْفاً. این کلام اباعبدالله علیه السلام باید بین عزاداران و محبین امام تبدیل به گفتمان شود. امام عصر ارواحنا فداه به تقاص خون جدش اباعبدالله علیه السلام از هفتاد هزار منافق انتقام می گیرد. منافق کسی است که خود را مسلمان و شیعه و مومن می داند، اما باطنش چیز دیگری است. این انتقام اولین قدمی است که عزادار اباعبدالله علیه السلام باید بردارد.

ما باید لایق بودن با امام عصر ارواحنا فداه شویم؛ الان نیستیم. اگر سیصد میلیون شیعه و دو میلیارد مسلمان لایق همراهی با امام عصر ارواحنا فداه بود، امام هنوز در پرده غیبت نبود. منبری های ما این حرفها را به عزاداران نمی زنند، نکند پای منبرشان خلوت شود. می گویند با همین یک قطره اشک بر اباعبدالله علیه السلام همه چیز حل است! این همه عزادار حسینی هستند، اما هنوز یزید دارد حکومت می کند. این وضعیت غزه و رفح و یمن است. این وضعیت مسجدالاقصی است. ما برای تشنگی بچه های امام حسین علیه السلام اشک می ریزیم، اما العطش بچه های امام زمان ارواحنا فداه در غزه هشت ماه است بلند است. این همان یزید است.

اگر از اماممان جدا باشیم، چطور می توانیم بفهمیم اماممان از ما چه می خواهد و چه دستوری دارد تا انجام دهیم؟ کوفیان برای شهدای کربلا و قافله اسرا گریه می کردند، اما دست و پای امام سجاد علیه السلام و اهلبیت را از غل و زنجیر باز نکردند. آیندگان به ما خواهند گفت سیصد میلیون شیعه در دنیا نتوانستند امنیت امامشان را تأمین کنند تا حضرت تشریف بیاورند؟ اگر روضه شد نمک زندگی، نگاهمان به خون سیدالشهدا علیه السلام این می شود که امروز هست. روضه را برای قشنگ شدن زندگیمان می خواهیم، اما زندگیمان زندگی حسینی نمی شود. اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.

خدا بشرطی امام عصر ارواحنا فداه را می فرستد که بداند در امان است

عزاداران حسین علیه السلام امام را از انتظار هزار ساله بیرون بیاورند

اگر امروز حسین علیه السلام بود، با یزید زمان چه می کرد؟ حسینِ امروز یعنی امام عصر ارواحنا فداه چرا با یزید زمان درگیر نمی شود؟ چون به تعداد کافی یار ندارد. عصر عاشورا اباعبدالله علیه السلام در حال جنگ بود. ندا رسید حسیم کافیست. خداوند حجت بن الحسن المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را در افق به امام نشان داد که شمشیر کشیده، آماده مبارزه است. خداوند فرمود به دست فرزندت انتقام خون تو را خواهم گرفت، و کار ناتمام تو را تمام خواهم کرد. بیش از هزار سال است بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه و ائمه اطهار علیهم السلام منتظر اتمام این کار هستند. عزاداران حسین علیه السلام امام را از انتظار بیرون بیاورند.

امروز اینطور نیست که منتظر باشیم امام حرکت کند و ما هم پشت سرش راه بیفتیم. یکبار امام حسین علیه السلام حرکت کرد، شیعیان پشتش را خالی کردند، سر امام به نیزه ها رفت. دیگر خداوند این را تکرار نمی کند. چند بار باید حسین علیه السلام به مسلخ برود؟ ابن ملجم یک نفر بود، به فرق علی علیه السلام ضربه زد. جعده یک نفر بود به امام حسن علیه السلام زهر خوراند. اما اباعبدالله علیه السلام با سی هزار لشکر جنگید و به فجیع ترین وضع به شهادت رسید. خدا دیگر امامش را راهی مقتل نمی کند.

خداوند حسینش را می فرستد، اما به شرطی که قبلش شیعیان ثابت کرده باشند حسین علیه السلام در امان است. طبق روایات قبل از آمدن امام زمان ارواحنا فداه یهود و نصارای معاند از بین خواهند رفت: وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ(مائده 56). تفسیر آیه را ببینید، امام معصوم می فرماید حزب الله در آخرالزمان قبل از امام زمان ارواحنا فداه بر یهود و نصاری غلبه می کنند. اول باید کوفه را بگیریم، عبیدالله را به زمین بزنیم، بعد خدا حسینش را خواهد فرستاد. ابتدا یهود و نصارای معاند را از بین ببریم، مکه و مدینه را برای حضور حضرت آماده کنیم، تا خداوند امام زمانش را بفرستد.

مثل عباس علیه السلام نافذ البصیره و صلب الایمان شویم، تا امام عصر ارواحنا فداه بتواند روی ما حساب کند

عباس علیه السلام صلب الایمان بود؛ عزتمند بود

از ابالفضل العباس علیه السلام بخواهیم مثل او نافذ البصیره و صلب الایمان شویم، تا امام زمان ارواحنا فداه بتواند روی ما هم تکیه کند. قُلْ هذِهِ سَبِيلِي أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‌ بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي(یوسف 108). بصیرت لازمه همراهی امام زمان ارواحنا فداه است. ما نیاز به ابالفضل هایی داریم که قبل از حسین علیه السلام، میدان را از لوث دشمنان امام زمان ارواحنا فداه پاک کنند. اینکه فرمود ولایت فقیه همان ولایت رسول الله صلی الله علیه و آله است، اینجا معنا پیدا می کند. جانشین امام عصر ارواحنا فداه در همه عالم اسلام، نه فقط کشور ما.

ابالفضل العباس علیه السلام صحنه کربلا را عمیق می دید. صلب الایمان بود. ایمان محکم و قوی داشت؛ یعنی همان عزت. ابدا تردید نداشت. سرسخت بود. در مسیر حق هیچ تردیدی به خود راه نداد. امان نامه برایش آوردند، اما حتی یک لحظه هم سُست نشد.

کسانیکه در به در دنبال امان نامه یزیدِ امروز هستند، تکلیفشان روشن است. در این 45 سال دولتی نداشتیم که در سیاست خارجه ایده و طرح و برنامه برای گرفتن امان نامه از دشمن نداشته نباشد. همه دنبال مذاکره و رابطه با آمریکا بوده اند؛ با ادبیات های مختلف. برخی گفتند گفتگو کنیم و حقمان ر ا مطالبه کنیم. برخی گفتند نمی توانیم حقمان را مطالبه کنیم، بگذارید یک چیزی بدهیم و یک چیزی بگیریم؛ بگذارید نفس بکشیم! اینها حتی اسم ابالفضل العباس علیه السلام را نشنیده اند؟!

رئیس دولت یازدهم و دوازدهم در زنجان گفت روز تاسوعا حسین بن علی علیهماالسلام خیمه مذاکره و معامله با عمرسعد برپا کرد، بلکه از این مهلکه خلاصی پیدا کند. رهبر معظم انقلاب گفتند واقعا حسین علیه السلام را اینگونه می شناسید؟ حسین علیه السلام برای معامله با عمرسعد صحبت کرد؟ چه ظلمی از این بالاتر به حسین علیه السلام؟ شما می توانید بدن حسین علیه السلام را پاره پاره کنید، اما نمی توانید آرمان حسین علیه السلام را متزلزل کنید. این حرف یعنی ایجاد گفتمان ذلت بین مردم. یعنی تحریف مهمترین عنصر کربلا یعنی عزت.