عزت یعنی جنگ با یزید؛ ذلت یعنی نجنگیدن با یزید؛ و هیهات مناالذله

دومین روز مراسم عزاداری دهه اول محرم 1403 هیئت محبین اهلبیت(علیهم السلام) قم دوشنبه 18 تیرماه با سخنرانی حجت الاسلام حاج احمد پناهیان در رواق امام خمینی حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) برگزار شد.

فلسفه مجالس ذکر، احیای امر اهلبیت است

حضور در جلسات ذکر موضوعیت دارد

فان فی اجتماعکم و مذاکرتکم احیاء أمرنا. ما دستور به برگزاری اجتماع داریم. تَزَاوَرُوا وَ تَلَاقَوْا وَ تَذَاکَرُوا أَمْرَنَا وَ أَحْیُوهُ. ما محبین اهلبیت علیهم السلام دستور داریم دور هم جمع شویم و به دیدار یکدیگر برویم، و در این مجالس ذکر درباره امر اهلبیت گفتگو کنیم. فلسفه مجالس اهلبیت این است؛ گفتگو پیرامون امر اهلبیت و احیای این امر. اظهار ارادت به اهلبیت جزو برکات مجالس ذکر است، اما علت تشکیل جلسات ذکر این نیست.

اتَّقُوا اللّه، و كونوا إخْوةً بَرَرَةً، مُتَحابِّينَ في اللّه ، مُتَواصِلِينَ مُتَراحِمِينَ. تقوای الهی پیشه کنید، و یکدل و یکپارچه شوید. قدیم تر در جلسات ذکر و روضه، بزرگترها می گفتند خدا این اخوت و برادری را از ما نگیرد. امروز ما علت این اصرار بزرگان بر اخوت و همدلی و برادری را می فهمیم.

درباره زیارت ائمه علیهم السلام هم داریم: فأتوهم زوروهم. باید به مزار مقدس اهلبیت مشرف شویم و به زیارت برویم. فقط سلام و زیارت از دور کافی نیست. هیچ چیزی جای زیارت اباعبدالله الحسین علیه السلام در کربلا را پر نمی کند. هیچ چیزی جای حضور در مجلس ذکر را پر نمی کند. پیگیری مجالس از رسانه و فضای مجازی خوب است، اما جای مجلس رفتن را پر نمی کند. تجمع و زیارت و گفتگو درباره اهلبیت، جز با حضور در مجالس ذکر محقق نمی شود.

تذاکروا امرنا و احیوه؛ فان فی اجتماعکم و مذاکرتکم احیاء أمرنا. هدف اصلی مجالس ذکر، گفتگو درباره امر اهلبیت، و احیای امر اهلبیت است. همان امری که امام حسین علیه السلام برای تحقق آن حرکت کرد، اما به نتیجه نرسید. ما در عزای اباعبدالله علیه السلام دور هم جمع می شویم، تا حرکت نیمه تمام امام را به اتمام برسانیم.

مجالس روضه فقط برای لذت بردن معنوی نیست

این نباشد فقط در مجالس روضه شرکت کنیم، اما بعد سراغ زندگی خودمان برویم

مَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا(.اسراء 33) باید انتقام خون بناحق ریخته اباعبدالله علیه السلام را بگیریم. طوری نباشد در مجالس ذکر و روضه شرکت کنیم، اما بعد به زندگی خودمان بپردازیم. پس امر اهلبیت چی می شود؟ انتقام خون اباعبدالله علیه السلام چه می شود؟ این نباشد که فقط از مجلس ذکر و روضه بهره معنوی ببریم، و بعد سراغ زندگی خودمان برویم. تا کنار قتلگاه اباعبدالله علیه السلام بیاییم، اما فقط لذت و بهره معنوی ببریم. 1400 سال است محبین اهلبیت فقط از مجالس ذکر لذت برده اند؛ اما فکر انتقام این خون ها نبوده اند. إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ. بعد از بهره معرفتی و معنوی از مجلس اباعبدالله علیه السلام، با دشمنان امروز حسین علیه السلام چه می کنیم؟ دشمنان امام زمان ارواحنا فداه را شناختیم و با آنها مبارزه کردیم؟

أَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلا. امام زمان ارواحنا فداه بوسیله شیعیانش انتقام خون جدش را می گیرد. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: أَضْرِبُ بِالْمُقْبِلِ إِلَى اَلْحَقِّ اَلْمُدْبِرَ عَنْه. بناست من بواسطه شیعیانم حق را اقامه کنم. اگر فقط بنا باشد از مجالس ذکر لذت ببریم، سرما و گرما که می شود به خودمان زحمت نمی دهیم در مجالس ذکر حاضر شویم، و از داخل منزل فقط از جلسات بهره معنوی و معرفتی می بریم. اَنْ یَجْعَلَنی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ. در زیارت عاشورا می خوانیم: من زائر تو شده ام تا در دنیا و آخرت با تو هم قدم باشم. وَ أَنْ یثَبِّتَ لِی عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ. در جبهه حق کنار شما باشم و مبارزه کنم.

اباعبدالله علیه السلام می فرماید دشمن هیچ آرزویی از شما را برآورده نمی کند

کسیکه با دشمن دوستی کند، کوفی است

اباعبدالله علیه السلام سیاهی لشکر نمی خواهد

ما چرا دنبال عزت حسینی هستیم؟ عزت سرمایه عالی و اعلای ماست برای آغاز یک حرکت و اقدام. تا ما در باور و ایمانمان مستحکم نشویم، و جنس ما از جنس حسینی نشود، و مثل عباس علیه السلام صلابت ایمان پیدا نکنیم، نمی توانیم اقدام حسینی هم داشته باشیم. اباعبدالله علیه السلام پس از خبر شهادت مسلم بن عقیل فرمود: فمن کان منکم یَصْبرُ علی حَدّ السیف و طَعْن الأَسِنَّة فَلْیَقُم مَعَنا و إلا فلینصرفْ عَنّا. هرکس تحمل ضربات شمشیر و نیزه را دارد با من بماند، و الا برگردد. حسین علیه السلام سیاهی لشکر نمی خواهد. دو میلیارد مسلمان، سیصد میلیون شیعه، اما نمی توانند امنیت امام زمان ارواحنا فداه را تأمین کنند تا حضرت تشریف بیاورند. امام صادق علیه السلام فرمود مهدی ما ظهور نمی کند، چون جانش تهدید می شود؛ و خدای متعال بنا ندارد مثل سایر ائمه او را هم به شهادت برساند.

اباعبدالله علیه السلام به سپاه عمرسعد فرمود: تباً لکم ایتها الجماعه و ترحاً حین استصرحتمونا و الهین فاصرحناکم موجفین. شما فریاد زدید، عاشقانه مرا صدا زدید که حسین بیا؛ و ما هم با سرعت آمدیم. سللتم علینا سیفاً لنا فی ایمانکم و حششتم علینا ناراً اقتدحناها علی عدوناً و عدوکم فاسبحتم الباً لأعدائکم علی اولیائکم، بغیر عدل أفشوه فیکم. قرار بود آتش را به جان دشمن بیندازید؛ اما حال جمع شده اید و آتش را به جان خود من انداخته اید؟ بغیر عدل أفشوه فیکم. شما دوستِ دشمن من شده اید. کسیکه دشمن را دوست بگیرد، با اهل کوفه تفاوتی ندارد. خیلی ها کوفی هستند. و لا امل اصبح لکم فیهم. شما با دشمنتان دوست شدید، در صورتیکه او اصلا آرزوهای شما را هم برآورده نمی کند. 80 تحریم را به 1700 تحریم رسانده.

شما آرزو داشتید با مذاکرات، تحریمها را بردارید. آقایان انقلابی که در دولت نهم به رهبر معظم انقلاب گفتند باید مذاکره کنیم؛ شما که نتوانستید تحریمها را بردارید. دولت بعد هم که رسما دم از مذاکره زد، بازهم راه به جایی نبرد. چرا جایگاه ولی فقیه را نمی فهمید؟ او وقتی می گوید «نمی شود به دشمن اعتماد کرد، باید روی پای خودتان بایستید»، چرا حرف او را نپذیرفتید؟ می گویید «ما با مذاکره درستش می کنیم»؟ بر چه مبنایی؟ بعد هم گردن همدیگر می اندازید، و می گویید آنها بلد نبودند چطور مذاکره کنند، ما بلدیم چطور مذاکره کنیم. امام حسین علیه السلام می فرماید دشمن هیچ آرزویی از شما را برآورده نمی کند.

لکم الویلات، ترکتمونا و السیف مشیم. می فرماید هنوز جنگ شروع نشده و کسی شمشیر نکشیده، شما مرا تنها گذاشتید! عبیدالله حتی با لشکر هم به کوفه نیامد. به تنهایی بصورت ناشناس وارد کوفه شد و به دارالخلافه رفت. با نیرنگ و تهدید و تطمیع، کوفه را به دست گرفت. برخی هنوز یک سرباز آمریکایی را در خاک کشورمان ندیده اند، از ترس آمریکا دست هایشان را بالا برده اند!

عزت یعنی جنگ با یزید؛ ذلت یعنی نجنگیدن با یزید؛ و هیهات مناالذله

زمان ظهور، فساد به عمق جریانهای انقلابی نفوذ می کند

مذاکره مبنای قرآنی و دینی ندارد

و الجاش طامن و الرأی لما یستحصف و لکن استرعم علینا کطیره الدباء و تداعیتم الینا کتهافت الغراش. شما مثل ملخ ها سراغ چرک و زخم رفتید. فقبحاً لکم، یا عبید ایعه و شذاذ الاحزاب. وای بر شما ای بندگان بد، و ای بدترین جریانهای سیاسی و احزاب و گروهها. و نبذه الکتاب. شما کتاب را پشت سرتان گذاشته اید. برخی حرف سیاسی می زنند، اما مبنایی از دین و قرآن ندارند. مگر قرآن نسخه مدیریت پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله نیست؟ حرف شما چطور مبنایی در قرآن ندارد؟ می گوید «من با مذاکره با دشمن مقابله می کنم». مبنای این حرف چیست؟ رهبر معظم انقلاب گفتند مذاکره بله، اما نه با آمریکا و صهیونیست. جریانهای انقلابی که پافشاری می کنند باید در میز مذاکره آمریکا را شکست دهیم، حرفشان چه مبنایی دارد؟ در جمهوری اسلامی همه چیز مبنای قرآنی و دینی دارد. استکبارستیزی ما مبنای قرآنی دارد: وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکُونَ فِتْنَةٌ(انفال 39). ما در برابر دشمن نرمش نشان نمی دهیم؛ چون قرآن این را می گوید: فَلَا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَ أَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ(محمد 35). مبنای حکومت اسلامی را از قرآن بگیرید، نه اینکه مدلهای انگلیسی و هلندی و اسپانیایی برای ما تجویز کنید. الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ. اسلام برتر است، و برتری بر اسلام نیست.

امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود در آخرالزمان شیعیان ما به جایی می رسند که یکدیگر را تکفیر می کنند به هم دروغ می بندند. یکدیگر را تخریب می کنند. امام (با طعنه) می فرماید که این خیلی خوب است؛ چون شیعیان ما که به این نقطه برسند، آن روز زمان آمدن مهدیِ ماست. وقتی که فساد به عمق جریان انقلابی و شیعی وارد شود. یک بار در کربلا این اتفاق افتاد. امام حسین علیه السلام با کوفیانی صحبت می کند که نامه نوشتند و حضرت را دعوت کردند؛ اما بعد شمشیر کشیدند برای کشتن امام.

اباعبدالله علیه السلام می فرماید: نبذه الکتاب، و محر فی الکلم. مبانی دین را تحریف می کنند. ، و عصبه الاثم و نفثه الشیطان و مسفئی السنن؛ ویحکم أهولاء تعضدون و عنا تتخاذلون؟ شما طرف تابعین شیطان رفته اید، و ما را تنها گذاشته اید؟ اجل و لله الغدر فیکم قدیم. این ویژگی شما قدیمی است. تا بوده شما کوفیان اینگونه بوده اید. اگر بنا بود به پدرم و برادرم وفا می کردید. نفثه الشیطان. شیطان دست از شما برنمیدارد. مراقب باشیم بازیچه دست شیطان قرار نگیریم. أهولاء تعضدون. شما بازوی قدرتمند جریان سیاسی غلط و تحریف کننده دین شدید، و منِ حسین بن علی (علیهماالسلام) را تنها گذاشتید؟ اجل و لله الغدر فیکم قدیم و شجت علیه اصولکم و تأزرت فروعکم. اصل و ریشه و شاخ و برگ شما مکر و حیله است.

اباعبدالله علیه السلام فرمود: ألا وَإنَّ الدَّعيَّ ابنَ الدَّعيِّ قَد رَكَّزَ بَينَ اثنَتينِ بَينَ السُلَّهِ وَالذِلَّةِ وَهَيهاتَ مِنّا الذِلَّةُ. حرامزاده فرزند حرامزاده مرا بین دوراهی گذاشته؛ بین شمشیر و ذلت؛ وَهَيهاتَ مِنّا الذِلَّةُ. هیهات منا الذله یعنی من مهیای جهاد و مبارزه با مستکبرم. ذلت یعنی ترک مبارزه. همرنگ جماعتی شویم که حاضر شدند با یزید کنار بیایند. ذلت این نیست که حکومت یزید را بپذیریم؛ آن که کفر است. عزت یعنی جنگیدن با یزید؛ ذلت یعنی نجنگیدن برای نابودی یزید؛ و من ذلت را برنمی تابم؛ یعنی نجنگیدن با یزید را برنمی تابم.