شب اول ایام ۲۸صفر۱۴۰۰: حضرت زهرا فرمود مصیبت فقدان پدرم شکاف عظیم و از هم گسیختگی بزرگی را بدنبال داشت. هیچ چیز نمیتواند مصیبت فقدان رسول اکرم را التیام بخشد. مصیبت قتل اباعبدالله علیه السلام التیام دارد. امام زمان هفتاد هزار منافق را گردن میزنند، آنگاه خون اباعبدالله آرام میگیرد. اما مصیبت فقدان رسول الله التیام ندارد. پیغمبر که از دنیا رفت، زمین را ظلمت فرا گرفت!
شب دوم ایام ۲۸صفر۱۴۰۰: اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ یعنی ما را به مسیر مستقیم هدایت کن؛ یعنی مسیری که استقامت لازم دارد. سختی این استقامت آنجاست که جانت را در این راه بدهی؛ مبارزه کنی برای احقاق حق امامت. اگر در خانه بنشینی و جبهه نروی، و در نماز بگویی اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ، این نماز را برمیگردانند و به سرت میکوبند! اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ را باید در جبهه جنگ و مبارزه بگویی.
شب سوم ایام ۲۸صفر۱۴۰۰: فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذینَ أَجْرَمُوا. میفرماید ما از مجرمانی که مقابل انبیاء ایستادند انتقام گرفتیم. وَ کانَ حَقًّا عَلَیْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنینَ(روم 47). این حق است به گردن منِ خدا که مومنینی که پای نبوت انبیاء مبارزه میکنند را یاری کنم. نگوییم نمیتوانیم. یاری مومنین وعده خداست؛ کافیست اقدام کنیم و وارد میدان مبارزه شویم. خودمان را برای این جنگ بیوسایبرنتیک مسلح کنیم.