سفرنامه لبنان، قسمت دوم: روضة الشهیدین، مزار مجاهدان آخرالزمانی لشگر اسلام

واین همه را به لطف خون هایی که پای شجره طیبه بیداری عظیم اسلامی ریخته شد دارد شهدایی که گاه بی سر گاه فقط نیمی از بدن و قطعه کوچکی از پیکرشان برگشته ودر روضة الشهیدین بیروت آرام گرفته اند.
چه حرم باصفایی بود مضجع شریف سردار شهید عماد مغنیه و فرزند رشیدش  و فرزندان روح الله که شب اول زیارت این حرم های شریف طراوتی خاص به روح و جانمان بخشید و عزم و انگیزه مان را به عظیمت در راهیان نور لبنان و بلندی های جولان افزایش داد.
در روضة الشهیدین مقابر مجلل سربازان رشید اسلام چه با عظمت و وقار صف به صف با نظمی مثال زدنی چشمانت را خیره میکرد و دراین میان بودند شهیدانی که بدون سنگ قبر و تنها با عکسی از امام و پرچمی به جای نشان وصیت کرده بودند تا حرم های ائمه بقیع(علیهم السلام) آباد نشده برایمان سنگ قبر نگذارید و به راستی چه پیوند عمیق و باور نکردنی است میان شهید موسوی در بیروت لبنان وشهید صفری تبار در بابل ایران که هر دو مزارشان بی سنگ و جلال است.

... بی مقدار و حقیر بودن زندگی مادی، اینجا که به معنای حقیقی حیات را در وجود این مردان شرف، آزادگی و عزت می بینی به خوبی حس می شود. کاش دنیا اینقدر حقیر نبود که چنگال تیز زمان و مکان گلویت را بفشارد و پر و بال شکسته ات را ببندد.
.... ای رها گردیدگان آن سوی هستی قصه چیست؟...